Shkruan: KASIM QAFLESHI

Ka emra që historia nuk i harron,jo vetëm sepse ishin pjesë e saj,por sepse kanë lënë pas një trashëgimi që jeton përtej kohës dhe brezave.Esat Bicurri ishte njëri prej tyre.Jo vetëm një këngëtar i mrekullueshëm,por një simbol i kulturës shqiptare,një zë i veçantë që u shua dhunshëm,por që vazhdon të jehonë në zemrat e atyre që e njohën dhe e dëgjuan.

Gjakova ka qenë gjithmonë djep i muzikës qytetare shqiptare,e përmes kësaj tradite u formua dhe u rrit edhe Esat Bicurri.Ai nuk ishte thjesht një këngëtar,por një interpretues me një shpirt të thellë artistik,i cili e përçonte muzikën me një ndjeshmëri të rrallë.Zëri i tij kishte një ngrohtësi të veçantë, një melodi që të prekte shpirtin dhe të fuste në një botë emocionesh të pastra.Nuk është rastësi që këngët e tij vazhdojnë të dëgjohen edhe sot,duke krijuar një lidhje të pazgjidhshme mes së kaluarës dhe së tashmes.

Që në fillimet e tij,Bicurri u bë pjesë e Shoqërisë Kulturore dhe Artistike “Bajram Curri”,ku kishte mundësinë të shfaqte talentin e tij dhe të ndihmonte në ruajtjen e muzikës tradicionale shqiptare.Ai ishte një këngëtar që nuk e shihte artin vetëm si një profesion,por si një mision.Një mision për të ruajtur dhe përcjellë tek brezat e ardhshëm bukurinë dhe vlerat e muzikës shqiptare.

Esat Bicurri i dha shpirt dhe ndjenjë shumë këngëve që sot janë bërë pjesë e trashëgimisë sonë kulturore. “E kujtoj atë takim”, “Eja e bardha verë”, “Një lulishte me trëndafila”, “S’ka më të bukur se pranvera”, janë vetëm disa nga perlat muzikore që ai na la.

Muzika e tij nuk ishte thjesht e bukur,por kishte një lloj magjie të rrallë,e cila të bënte të shpreheshe,të ëndërroje dhe të ndieje thellësisht çdo fjalë e çdo melodi.Interpretimi i tij kishte një sinqeritet të rrallë,një përkushtim të madh ndaj tekstit dhe ndjenjës që përcillte.Njerëzit nuk e dëgjonin thjesht Esat Bicurrin.Ata e ndjenin atë.Ai nuk këndonte vetëm për të kënaqur publikun,por për të komunikuar me të,për të treguar një histori përmes çdo vargu dhe tingulli.

Për Esat Bicurrin,muzika nuk ishte thjesht një pasion apo profesion.Ajo ishte një pjesë e pandashme e identitetit të tij.Për këtë arsye,ai nuk u mjaftua vetëm me interpretimin,por punoi gjithashtu për të dokumentuar dhe ruajtur muzikën tradicionale shqiptare.Ai botoi dy libra të rëndësishëm për trashëgiminë tonë muzikore: “Një këllëf me ar ta çova” dhe “Ahengjet gjakovare në shekuj”.

Përmes këtyre veprave,Bicurri nuk ruajti vetëm meloditë dhe tekstet e vjetra,por edhe frymën e tyre,duke na dhënë një pasqyrë të qartë të historisë dhe evolucionit të muzikës qytetare shqiptare.Këto libra mbeten një pasuri e madhe për studiuesit,muzikantët dhe të gjithë ata që duan të kuptojnë më mirë rrënjët e muzikës sonë.

Historia e Kosovës është e mbushur me tragjedi dhe sakrifica,dhe fatkeqësisht,një nga viktimat e saj ishte edhe Esat Bicurri.Në maj të vitit 1999,gjatë luftës në Kosovë,ai u kap nga forcat serbe dhe u ekzekutua në mënyrë barbare,duke e lënë përgjithmonë muzikën shqiptare pa një nga zërat e saj më të veçantë.

Esati nuk ishte një ushtar në kuptimin e zakonshëm të fjalës,por ai ishte një luftëtar i kulturës,një njeri që me zërin dhe artin e tij luftonte për të ruajtur identitetin shqiptar.Pikërisht për këtë arsye,ai u bë një objektiv për ata që donin të shuanin çdo gjurmë të kulturës dhe ekzistencës sonë.

Për vite me radhë,familja dhe miqtë e tij nuk e dinin se ku ndodhej trupi i tij.Vetëm në vitin 2004,ai u gjet dhe u rivarros me nderimet që i takonin.Por edhe pse ai nuk është më fizikisht mes nesh,emri dhe vepra e tij nuk do të harrohen kurrë.

Sot,emri i Esat Bicurrit është më shumë se një kujtim.Ai është një simbol i kulturës shqiptare.Muzika e tij vazhdon të dëgjohet dhe të frymëzojë breza të rinj këngëtarësh,ndërsa librat e tij mbeten një burim i çmuar për studiuesit dhe adhuruesit e muzikës shqiptare.

Në nder të tij,Ministria e Kulturës e Kosovës kishte krijuar një çmim kombëtar që mban emrin e tij,për të vlerësuar përsosmërinë në muzikën popullore dhe urbane.Po ashtu,Radio Televizioni i Kosovës kishte realizuar dokumentarin “Esat Bicurri në përjetësi”,i cili tregon jetën dhe veprën e tij,duke e kujtuar atë si një nga figurat më të rëndësishme të muzikës sonë.

Por ndoshta,homazhi më i madh për të është fakti që këngët e tij vazhdojnë të dëgjohen.Çdo herë që një shqiptar dëgjon një nga interpretimet e tij,ai e sjell përsëri në jetë atë zë të ngrohtë dhe të fuqishëm,atë shpirt artistik që nuk mund të shuhet kurrë.

Esat Bicurri nuk ishte thjesht një këngëtar,por ishte edhe një pjesë e kulturës sonë kombëtare.Ai ishte një zë që përfaqësonte shpirtin shqiptar,dashurinë,dhe dhimbjen.Dhe ndonëse ata që donin ta shuanin menduan se e arritën këtë qëllim,ata gabuan sepse artistët si Esat Bicurri nuk vdesin kurrë.Ata jetojnë përmes muzikës,përmes kujtimeve dhe përmes brezave që vazhdojnë ta duan dhe ta respektojnë artin e tyre.

Në përjetësi,Esat Bicurri do të mbetet një jehonë e pavdekshme e shpirtit shqiptar.

Related posts:

IBRAHIM SKENDERI – SHKRIMTARI DHE ARTISTI I PASHUAR I OPOJËS